Energiebesparing dicht het financiële gat van huurders niet

Gisteravond mocht ik gast zijn bij een erudiet gezelschap van directeuren van bouwers, corporaties en gemeenten. Op de agenda stond de versnelling van de verduurzaming van de corporatievoorraad. Prachtige ideeën en vraagstukken kwamen langs, nul-op-de-meters, circulaire aanpak, verdienmodellen op dataleverende gevels, energieopslag in slimme grids, de overheid als spelbederver met haar drievoudige accijnzen op de kostprijs van energie, ga zo maar door.

Totdat iemand de vraag stelde hoe deze ingewikkelde wereld zich verhoudt tot de gewone huurder die aan het eind van zijn maandbudget nog een paar dagen heeft te overbruggen. Met het antwoord dat energiebesparing het financiële gat wel dicht, kwam men dit keer niet weg. Al is het maar omdat veel huurders hun energienota inruilen voor een Energie Prestatie Vergoeding (EPV) en er financieel niet op vooruit gaan, misschien wel op achteruit.

Maar dat is de kwestie niet. Het is namelijk niet een kwestie van geld. Het is een kwestie van leven. En bij die keuze kiezen de meeste mensen voor leven (gelukkig!). Welke aanpak van de verduurzaming biedt mensen direct een beter perspectief op leven? En dan bedoel ik niet een beter milieu of zo, of je kleinkinderen.

Dat geloven we allemaal graag maar dat duurt nog wel even. Ik bedoel direct voordeel. Nu. Vooral voor mensen die dat ook nu nodig hebben, zoals relatief veel mensen die in een sociale huurwoning wonen. En dan niet financieel voordeel maar leef-voordeel: werk, zorg, meedoen, gewaardeerd worden. Waar blijft, om een van de deelnemers te citeren, nu eindelijk eens die verbinding tussen de harde wereld van bouwen, herontwikkelen, geld verdienen en de zachte wereld van mensen die kaarsen moeten branden uit noodzaak.

Ik vond het een geweldige avond. Keiharde softies!

Bron: Cobouw.nl